Afgesneden van de buitenwereld

Op de tweede dag kwamen we aan in een Red Lahu dorp (25 personen) en hebben hier vervolgens twee dagen gebivakkeerd. Dit dorp van bamboehutten ligt op 1500 meter hoogte. Het is met geen pen te beschrijven hoe primitief het daar is. Er is geen enkele voorziening. Geen auto's, telefoon, internet enz., er is überhaupt geen stroom. Vijf jaar geleden heeft het dorp van de regering bij elk huis een kleine zonnecollector gekregen. Daarmee wordt een accu geladen en op die manier hebben ze stroom om een klein lampje te laten branden. Maar, in twee hutten hadden ze TV. De regering wil dit graag omdat de Lahu dan ook Thai leren. Ze hebben anders vrijwel geen contact met de buitenwereld.

Als je het al probeert te beschrijven dan is een vergelijking met de middeleeuwen wellicht het beste beeld. De kippen, varkens, waterbuffels enz. lopen om de huizen en door het dorp. Het belangrijkste pad door het dorp is onbegaanbaar. Het is een grote modderpoel vermengd met stront en urine waar je tot aan je enkels in wegzakt. De enige droge en schone plek is in de bamboehutten zelf die op palen staan. Je mag uiteraard je schoenen niet aanhouden. Die blijven netjes onderaan in de regen staan.

Het slapen is ook een ervaring. De Lahu en wij dus ook, slapen op de houten planken op een matje. De grootste belevenis is echter het toilet en de douche. Hoewel die benamingen hier volledig ongepast zijn. Om het toiletgebouwtje te bereiken zijn volgens ons sneeuwschoenen of ski’s het handigst. Je glijt letterlijk de heuvel af waar je dan in een modderige lekkende hut, met of zonder deur, met of zonder dak, je behoefte kunt doen en je kunt douchen door een bak water over je heen te gooien.